Content
Owe obrazy, co najmniej równo zakorzenione po przyrodzie, nabierają głębszego, egzystencjalnego sensu w kontekście utworu. Środkowym problemem “Do niej minionego roku” jest nieuchronność przemijania jak i również śmierci. Ola z cudowną wrażliwością zahacza tę zawiłe kwestii, unikając w dodatku patosu bądź sentymentalizmu. Zamiast tegoż, artystka prezentuje proces odchodzenia jako naturalną odsetek egzystencji, uwypuklając równocześnie wartość wszelakiej chwili.
